'En nu is ze met Knuf op Bakkum.'
31 oktober 2021
FIETS VAN GELUK
Op haar verjaardag kreeg ze een nieuwe, stoere fiets voor op de camping. Ik heb de eerste dagen van het seizoen uren met haar om de caravan gefietst. Eerst nog met zijwieltjes maar na een week kon ze het al zonder en mocht ze verder gaan dan alleen ons straatje. Elke ochtend reed ik achter haar aan over de knisperende schelpenpaden. We gingen broodjes halen en daarna snel nog even langs de jongens en meisjes van de recreatie. Zodra het huisje van Eeki in beeld kwam slingerde ze haar fiets aan de kant en haastte zich naar binnen. ’’Goed op m’n fiets passen hé papa’’; zei ze dan.
Ze was apetrots op haar fiets. Als opa langskwam wilde ze altijd eerst met hem naar de speeltuin en de kinderboerderij. Kijkend naar de alpaca’s en geitjes. Na het eten was ze met de andere kinderen uit ons straatje op pad. ‘’Fietsentikkertje’’ was het nieuwe, blijkbaar gave spel met soms wat pleisters en vieze kleding tot gevolg. Die fiets moest en zou altijd mee. Soms tot vloekend aan toe heb ik dat ding mee op m’n rug door de duinen moeten sleuren als we terugliepen door het zand. Maar als we dan weer bij de ingang van de camping kwamen fietsten we samen de vlinders en eekhoorntjes achterna. Dan was ik alles weer vergeten.
En nu? Nu aan het einde van het seizoen fietst ze liever alleen. Is ze zelf op zoek naar plezier, eekhoorntjes en nieuwe avonturen. Maar nu dan wel met haar knuffel ‘Knuf’ in plaats van papa. Want dat is stoer.
Ik zie d’r staan in ons straatje met de fiets aan d’r hand en Knuf achterop. Ze kijkt nog één keer achterom. Twijfelt even, maar fietst dan toch alleen weg de hoek om. Ik ben ongerust en trots tegelijk. Maar ach; wat kan er gebeuren? Ze is nu samen met Knuf op Bakkum. 🧡🧡
Heel graag tot volgend seizoen.
